SAMOOCENA U DZIECKA
W wieku przedszkolnym szczególną rolę w kształtowaniu SAMOOCENY
i AKCEPTACJI dziecka odgrywają oceny oraz opinie osób znaczących,
a więc RODZICÓW I NAUCZYCIELI.
Innym źródłem kształtowania się samooceny oraz akceptacji dziecka
w wieku przedszkolnym są kontakty interpersonalne z innymi dziećmi. Jest to szczególnie ważne, ponieważ w głównej mierze to dzięki zabawie z rówieśnikami dziecko pozyskuje wiedzę o sobie, swoich możliwościach, a także o wadach i zaletach.
Możemy wskazać dwa rodzaje samooceny:
Samoocena NISKA oraz Samoocena WYSOKA
Cechy dzieci o NISKIEJ samoocenie:
- nadmierne uzależnienie od rodziców,
- wrogość względem rodzeństwa,
- agresja,
- wrogość wobec innych dzieci,
- ciągłe poszukiwanie akceptacji innych,
- przygnębienie,
- lęk przed odrzuceniem.
Dziecko z WYSOKĄ samooceną rozpoznamy po:
- otwartości,
- obiektywnej ocenie porażek i sukcesów,
- samodzielności,
- pewność siebie,
- podejmowaniu wyzwań,
- spontaniczności,
- towarzyskości.
Początkowo samoocena tworzona przez dziecko w wieku przedszkolnym przybiera tak zwany charakter echoidalny, czyli dziecko powtarza sądy na swój tematu słyszane od innych osób, głównie od osób znaczących. Dopiero później dziecko zaczyna kształtować obraz własnej osoby na podstawie porównań społecznych. U dzieci większą wartość w budowaniu oceny własnej osoby odgrywa porównywanie przez dziecko swoich osiągnięć do osiągnięć rówieśników.
Dzieci o niskiej samoocenie dokonują dużo mniej porównań społecznych niż dzieci cechujące się wysoką samooceną. Przyczyną tego jest obawa tych dzieci, że w wyniku owych porównań ocena ich kompetencji może ulec pogorszeniu.
PROPOZYCJE ZABAW ZWIĘKSZAJĄCYCH SAMOOCENĘ
- Moja dłoń moje emocje
Dziecko odrysowuje kontur swojej dłoni; na każdym z poszczególnych palców rysuje poprzez jakiś symbol:
– to, co lubi w sobie najbardziej,
– sytuację, która sprawiła mu radość,
– czynność, którą robi dobrze,
– ulubione miejsce, które lubi odwiedzać,
– osiągnięcie, z którego było dumne. - Idealny
Wycinamy wspólnie z dzieckiem sylwetki zwierząt. Następnie wspólnie zastanawiamy się, jakie cechy danego zwierzątka pomagają mu w życiu, a jakie przeszkadzają?
Niebieskim flamastrem obok każdego zwierzątka zapisujemy bądź symbolicznie przedstawiamy cechy pozytywne, a czerwonym – negatywne. Rozmawiamy z dzieckiem na temat tego, czy fajnie byłoby mieć same zalety? Fajnie byłoby mieć same wady? Czy chciał by być którymś z przedstawionych zwierząt?
Źródło: https://www.wychowaniewprzedszkolu.com.pl/artykul/samoocena-dziecka-w-wieku-przedszkolnym
Grafika: Kamila Olga Psychologia
