Niezwykle istotne w procesie przygotowania dziecka do realizacji obowiązku szkolnego, nauki czytania i pisania jest kształcenie poprawnej i wyraźnej mowy. Dziecko 6–letnie powinno poprawnie i dokładnie wymawiać wszystkie głoski mowy polskiej wypowiadane w izolacji, sylabach, wyrazach i zdaniach, jeżeli nie ma wady słuchu, wad w budowie narządów artykulacyjnych lub innych wad sprzężonych.
Dzięki prawidłowemu rozwoju mowy dziecko poznaje otaczający go świat. Poprzez mówienie jest w stanie wyrazić swoje uczucia i spostrzeżenia. Podstawowym środowiskiem kształcenia myślenia i mowy dziecka jest dobrze funkcjonująca rodzina (częste rozmowy z dzieckiem na różne tematy, ograniczanie czasu na TV, komputer, wspólne czytanie, itd.). Rozwój tych funkcji przebiega tu samorzutnie w związku z różnorodnymi rodzinnymi wydarzeniami. Czynniki uczuciowe oraz sytuacje dnia codziennego wzbogacają mowę w tych rodzinach, które rozumieją zależność rozwoju mowy z rozwojem osobowości (myślenia, rozumienia). Ale też rodzice i często dziadkowie sami przyczyniają się do powstawania wad wymowy np. poprzez naśladowanie mowy dziecięcej (spieszczanie).
Mowę dziecka sześcioletniego charakteryzują następujące cechy:
1) posiadanie zróżnicowanego słownictwa,
2) opanowanie podstawowych reguł składni, dobra znajomość form gramatycznych,
3) mówienie zdaniami krótkimi, rzadko występują zdania podrzędnie złożone,
4) występowanie mowy sytuacyjnej i opowieściowej,
5) duża podatność języka na wpływy grupy, jakość i styl wypowiedzi,
6) umiejętność w zadawaniu pytań, protestów słownych, próśb, rozkazów itp.
Mowa dziecka w tym wieku jest już bardzo rozwinięta, pełni ona funkcję komunikacyjną i regulacyjną oraz symboliczną. Jest bezpośrednio związana z jego wrażeniami i spostrzeżeniami.